Broken Rose

Friday, February 22, 2008
Sevgi
Sevgi, karşılıksız olmalıdır derler her zaman, olduğu haliyle sevmelisin karşındakini derler, ne bir değişiklik ne de karşılık bekleyerek değil derler… seviyorsan, karşındaki seni seviyormuş sevmiyormuş umrunda olmamalıdır, çünkü sen yine de sevmişsindir o kişiyi, değişiklik beklenmemelidir hayattan, o kişiden, çünkü o haliyle tanıyıp sevmişsindir… senin sevgine karşılık gelmişse o zaman ne mutlu sana… peki ya değilse… sevgi iki kişiyi de besleyebilir mi… hem ona hem de kendine yetebilir mi… sen sevgini karşındakine vermişken, senin sevgiye ihtiyacını da karşılayabilir mi… bir süre sonra tükenmez mi bunun kaynağı, yokuşu çıkmak gibi daha çok gaza basıp daha fazla benzin harcanmaz mı, yemek yer gibi yedikçe daha çok enzim salgılanmaz mı, sevgi de verdikçe daha çok verilmeye başlanmaz mı... o zaman kendine ayırdığın sevgi ne olacak, yeter mi iki kişi için de sevgi… kendini de sevmeye devam edebilir misin… bir yandan sevgi vermeye devam ederken bir yandan da kendisine sevgi kaynağı aramaya başlamaz mı insan… ta ki karşısına karşılıklı sevgilerini verebilecekleri kişi çıkana dek… hani sevgi karşılıksızdı, ne oldu o sözlere… sevgi karşılıksızmış ne zaman ki o kişi karşına çıkana kadar, karşılıklı birbirinizin sevgi kaynağı olacağınız kişi belirene kadar… ihtiyaçmış sevgi, hem vermek için hem de almak için… vermek istermiş çünkü sevgi biriktikçe insanda rahatsızlık yaratırmış, dolarmış ama taşamazmış… sadece kendini sevmek yetmezmiş başkalarını da sevmek istermiş… almak istermiş çünkü kendini sevmesi için, karşındakine vermesi için kaynağa ihtiyacı olurmuş… çünkü sen kendini sevmişsin ne çare başkası seni sevmeyince, bunu başkalarından da hissetmek istermiş, eninde sonunda yine kendini sevmek için… peki bencillik değil mi şimdi sevgi… bencillik belki ama bir yandan da güzel birşey, karşılıklı olunca, iki insan birbirinin sevgi kaynağı olunca, karşılıklı bencillikten doğan karşılıklı bir mutluluk, dengede bir paylaşım, ne fazla vermek ne de fazla almak… dengesiz bir paylaşım ise dengesiz bir kişilik… fazla sevgi, fazla güven, sevginin içinde boğulmak… az sevgi, az güven, sevgisizliğin içinde kurumak…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment